12/04/2010
Skrzydła orłów diamentoweNa turkusie nieba płoną
Lustra oczu migdałowe
Tą jaskrawość słodką chłoną
Wypatrując z niepokojem
Z utęsknieniem, nadaremnie
Kruchych istnień pełnych blasku
Jak klejnoty drogocenne
Serca cicho bijąc rosną z taką siłą
Jak mazurek Szopenowskiej burzy
Co z natchnieniem tak nadzieję tworzy
Życie jest jak wiotki płomień
Ale dusza wiecznie trwa
Nieposkromiona
Szczyty Tatr niczym katedry
Co msze święte ogłaszają
Liliowymi płateczkami
Krokusowe psalmy tkają
Sztorm się zbiera nad Bałtykiem
Jak modlitwa wszechpotężna
I rozbrzmiewa aż do świtu
Kruche ciało, miłość wielka
Serca cicho bijąc rosną z taką siłą
Jak mazurek Szopenowskiej burzy
Co z natchnieniem tak nadzieję tworzy
Życie jest jak wiotki płomień
Ale dusza wiecznie trwa
Nieposkromiona
