15/12/2008
Z wiatrem tak jak liść przyfrunę
i zastukam do twych okien,
szepcąc słodkie tajemnice,
sypiąc iskry złota w ogień.
Z burzą tak jak deszcz się urwę
i zatańczę w twym ogrodzie,
obejmując drzew konary,
nucąc zaklęte melodie.
Z ciszą tak jak ptak przycupnę
i posłucham twego grania,
w okno duszy twej wpatrzona,
w tętno duszy twej wsłuchana.
Niespełniona ... lecz zupełna,
nieskończona ... choć śmiertelna,
w blasku chwili zanurzona
nicość ... lub istnienia pełnia.
